ბევრი გვინახავს, დიდ ქართველობას, რომ იჩემებენ
საქართველოზე სადღეგრძელოებს ამბობენ,
ხმით აქებენ და ადიდებენ,
ფიქრში, კი ამდენადვე ზრახავენ და ამცირებენ.
დღისით აცვიათ ქართული ჩოხა,
ღამით ამ ჩოხას ფეხქვეშ თელავენ,
მეორე დღეს ისევ, ქედმაღლურად ქართველობენ.
დიდ ქართველობას არ ნიშნავს მხოლოდ
მეტყველება ქართულად, ქართულად ლოცვა, ქართულად წერა,
სიყვარული შენი ქვეყნის, ქალაქის , სოფლის
ჩოხის ტარება, ღვინოს დალევა, სადღეგრძელოს თქმა
საქართველოზე, ლექსის დაწერა.
ცალკცალკე ამას, ახერხებს ყველა.
დიდ ქართველობას არ ნიშნავს მხოლოდ
ბრძოლის უნარი, გაბედულება, ან უდრეკობა.
სიამაყე, გულუხვობა, გულკეთილობა,
შვილებზე ზრუნვა და წინაპრების პატივისცემა.
ცალკცალკე ამას, ასე თუ ისე ახერხებს ყველა
იტალიელი, ფრანგი, ჩინელი, სომეხი, რუსიც
ქართველობა, კი გულისხმობს ყველაფერ ამას
ერთად შეკრებილს, შერეულს, შერწყმულს
ჩვენს სისხლში, ჩვენს ფიქრში აღრეულს ერთად
და ჩვენს ქცევაში გამოხატულს, ნამდვილ ხასიათს,
დიდ ქართველობას გაუმარჯოს!
საკუთარის დამცირება და ფეხქვეშ გათელვა
უცხოსკენ ლტოლვა, მისი განდიდება.
არ მიმაჩნია ქართველობად, მომკალით თუნდაც.
ბრძოლისუნარი, გაბედულება და უდრეკობა
გამოწვეული სიძულვილით, სისასტიკედ გადაქცეული.
გულკეთილობა, სიამაყის და გაბედულების გარეშე
არ მიმაჩნია ვაჟკაცობად, მომკალით თუნდაც.
სიამაყეს, თავმდაბლობის და კეთილშობილების გარეშე, კი
უზნეობა ქვია.
საქართველოზე ლექსის წაკითხვისას,
წინაპრების ყოველი გახსენებისას,
ქართველის, თუნდაც უცნობის გამარჯვებისას, ან
შენი ძმაკაცის წარმატებისას
შენს თვალზე მომდგარ სიამაყის ცრემლს და
აჩუყებულ გულს გაუმარჯოს.
გაუმარჯოს ამ ქართველობას ,
ჭეშმარიტ ქართულ სულს და შეგნებას!
|
