ამ პატარა ლოკოკინას ნეტავ, ზურგი არ ეტკინა?
სულ არ იცის, რაა დაღლა, სახლს დაათრევს აღმა-დაღმა.
გულღიაა და კეთილი, კარი არ აქვს დაკეტილი,
ღიას სტოვებს, განა რჩება – შიგნით მაინც ვერვინ შევა,
თუ ეწვია სტუმრად ვინმე, გარეთ უნდა გამოვიდეს…
ისე, რომ ვთქვათ გულახდილად, არც ადარდებს მომცრო ბინა,
რომ იტყვიან, თავი მუდამ სახლში აქვს და რაღა უნდა. ვასილ გულეური
|