ეს წამიერი უსასრულო დღეთა დინება,
საუკუნეებს რომ ვერ ითვლის მისი ანდერძი,
სასვენ ნიშნების ნიაღვარში მიედინება
და წერტილისთვის ვეღარ იცლის კალამთა ღერძი.
ნუთუ, ასეთი უძლურია ფიქრთა ლაშქარი,
რომ აღარ ძალუძს დაასრულოს ეს სასოება,
ან რატომ არის დღევანდელი დღეთა ავქარი
საამაყოდღა რომ უხდია ხალხს არდროება.
ვფიქრობ და ისევ მენატრება ოცნება ჩემი,
სადაც ქუჩაში ბოროტება არ იზილება
და რეალობა განკვართული არ იხმობს წარსულს
ძველი დიდება საამაყოდ რომ იმზირება.
გრცხვენოდეთ, ხალხნო, აწმყოსი თქვენი,
რომ მომავალმა გმირად გაკურთხოთ,
განა ჩვენს გმირებს გმირობა სურდათ?!
თქვენ კი დიდება გინდათ გაჩუქოთ!..
ავტორი: გიორგი ბოგველი
| 
