ცამეტი წლის ხარ და შენი ტყვე ჭაღარა გულის ზმანება ავი,- ჩააწყვეთ რიგში ცამეტი ტყვია, ცამეტჯერ უნდა მოვიკლა თავი! გაივლის კიდევ ცამეტი წელი, მოახლოვდება გზა ოცდაექვსი, მოცელავს მაღალ ბალახებს ცელი, ატირდება დრო და ჩემი ლექსი. ოჰ, როგრო მიდის ახალგაზრდობა - დაუდობელი სურვილი ლომის! და ყოველივე როგორ ნაზდება, როცა ახლოა მზე შემოდგომის.
|