როგორც ყოველთვის,ამ საღამოსაც გიდუღებ ჩაის,
მერე შენამდე(ასჯერ გავლილ)ნაბიჯებს ვითვლი.
(უხმოდ,უშაქროდ,მხოლოდ ლიმნით)-გადადგამ ჭიქას.
ლოგინის კუთხის შენ მარჯვენას,მე მარცხენას ვირჩევ
და სიგარეტის ღრმა ნაფაზებით, ვაბოლებთ დილას.
როგორც ყოველთვის,ამ საღამოსაც ვიდუღებ ჩაის.
ჩემი სულიდან,შენს სულამდე ვითვლი მანძილებს.
სახლში არ ცივა (მე მონიტორს მივეფიცხები).
შენი თვალები, ჩემს ჭრელ კაბას როგორ ეჩვევა
მიყვები,- და ახალი დღის გათენებაც თვალებს გვიმძიმებს.
როგორც ყოველთვის(არა მაგრამ)ამ საღამოსაც, მიდუღებს ჩაის
დედა,-და მერე იძინებს.გაგიშვი,-მაგრამ მოვიწყინე.სტიქრებად
ვმოსე ჩემი ფიქრები.მერე უაზროდ გაგიმიზეზდი…
ხო, როგორ მიკვირს,-ეს რა მალე შემოგჩვევივარ
ნეტა ჩემს სხეულს,სულს,გონებას ოდესმე თუ გაეტიხრები?!
| 
