ბალეარის კუნძულების არქიპელაგი.ხმელთაშუა ზღვა.
Ibiza -როგორც გოა და ბერლინის "liebe parad”
ადგილობრივი „ჯეკი-ბეღურები" ცხოვრებას იზღვევენ
ნაპირზე,-სადაც მზეს ღრუბელი არასდროს არ ფარავს.
მე,-შავი მონოკინი,თეძოზე გაკვანძული ყვითელი პარეო.
შენ,-შავგვრემან მხრებზე მოგდებულს ატარებ მაისურს,
თვალებით ნარუჯი სხეულის კიდურებს, ქურდივით იპარავ.
-ლაიმის წვენი მინდა!-და შენ მე ამ თხოვნას მისრულებ.
გვიმრები შეზლონგის თავზე რომ ჩრდილებად შეუღლდნენ,
თაფლის თვალები კი,ზღვას ცისფერ ლინზებად ირეკლავს
და მზიდან აწყვეტილი სხივები გვეყრება ღილებად
არ ვიმჩნევთ არც ერთი,-ვსხედვართ და მივირთმევთ კარამელს.
კლუბი "Pacha” -სკენ მივეშურებით მოტოროლერით.
(ნაღებისფერი მზე დაეშვა ჰორიზონტზე ნარმის აფრებად).
კლუბურმა რიტმებმა დედამიწა ხელისგულზე ამოატრიალა
და გაოცებული ჩვენი მზერა გავს ბუდეში ჩიტის შეფრენას.
შენი თვალების 105-იანი ობიექტივი შორს უკვე აფოკუსებს
ტატუირებული გოგოები სტრიპტიზს რომ ცეკვავენ,-ლაკონურს…
ვუკვეთავთ „mohito”-ს და პიტნის ფოთლების მაგივრად ფიკუსი
ამწვანებს Rideli -ის ჭიქას და,- ამდენ ემოციას დაერთო კოლაფსი…
და ასე მარტივად….
გვიმრები შეზლონგის თავზე რომ ჩრდილებად შეუღლდნენ,
თაფლის თვალები კი,ზღვას ცისფერ ლინზებად ირეკლავს
და მზიდან აწყვეტილი სხივები გვეყრება ღილებად
არ ვიმჩნევთ არც ერთი,-ვსხედვართ და მივირთმევთ კარამელს.
| 
